Πενθεί ξανά ο μητροπολίτης Αμβρόσιος: μετά το γκέι σύμφωνο συμβίωσης, μετά το νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου, τώρα και πάλι οι καμπάνες στην Αιγιαλεία και τα Καλάβρυτα θα χτυπούν πένθιμα – αυτή τη φορά ο μητροπολίτης πενθεί για το «μακεδονικό» κάθε πρωί για ένα τέταρτο μέχρι και το Σάββατο.
Είναι ίσως η πιο σκοτεινή από τις σουρεαλιστικές μέρες που έχει ζήσει αυτή η πόλη. Από χαμηλά στο Θησείο μέχρι το Σύνταγμα εκατοντάδες μικροπωλητές πουλάνε ελληνικές σημαίες: 1 ευρώ η μικρή πλαστική, 5 η μεγάλη υφασμάτινη, άλλα τόσα η βυζαντινή.
«Απειλείτε [sic] η εδαφική ακεραιότητα της χώρας», αλλά «η εξέλιξη του μείζονος εθνικού ζητήματος εξαρτάτε [sic] από την επιτυχία του συλλαλητηρίου».
Θα μπορούσαμε να το συζητάμε για ώρες, μέρες, μήνες – η συζήτηση αυτή άλλωστε είναι τόσο παλιά όσο και η τέχνη της φωτογραφίας.
Ο Ασεμ Ασνα ήταν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Δαμασκού. Αγαπά το 3D printing και, ακόμα περισσότερο, αγαπά τους ανθρώπους. Στα 22 του -ως εθελοντής- τύπωνε τεχνητά μέλη για ακρωτηριασμένα παιδιά του πολέμου και βοηθούσε στη μεταφορά τους στο νοσοκομείο.
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.