Δεν έχω χειρότερο στη ζωή από την ανακολουθία: άλλα να λες, άλλα να πράττεις, άλλα να επιθυμείς. Κι όταν αποφασίζεις να μπεις στη διαδικασία ενός τεστ για HIV, έρχεσαι φάτσα κάρτα με τον χειρότερο εαυτό σου: τον ανακόλουθο.
Μπαινοβγαίνοντας σε δυο παραπληρωματικούς κόσμους κατάλαβα ότι το θέμα δεν είναι να ορίζεις σύνορα, αλλά να ρίχνεις γέφυρες.
Τα τελευταία δυο χρόνια μου συμβαίνει κάτι παράξενο. Όλο και περισσότερος κόσμος με αντιμετωπίζει σαν την Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα. Οι φίλοι και οι φίλες μου, η μαμά και ο μπαμπάς μου, ο αγαπημένος μου, οι συνάδελφοί μου, ένας άσχετος που γνώρισα πριν τρία λεπτά στο μπαρ: όλοι μα όλοι οι στρέιτ μόλις μαθαίνουν ότι είμαι στην ομάδα του 10% αντιδρούν με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο.
Ντόρα Μπακογιάννη
Δεν έχω ταμπού. Kαι το έχω αποδείξει!
Αν ήταν στέλεχος της Αριστεράς, αυτή η συνέντευξη θα ήταν αυτονόητη. Αν ήταν καλλιτέχνης, ίσως και να ήταν “επιβεβλημένη”. Η πρώτη κυρία της Αθήνας δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και σίγουρα θα αφήσει άφωνους πολλούς πολιτικούς κι άλλους τόσους καλλιτέχνες. Γιατί ανοίγει το στόμα της και “λέει τις αλήθειες”. Because the lady has the guts …
– Κι οι ποιητές τι χρειάζονται σ’ έναν μικρόψυχο καιρό; [1]
– Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται να έρθουν. [2]
Αύγουστο μήνα σ’ ένα νησάκι καταμεσής του Αιγαίου. Ο πιτσιρικάς που ελέγχει την ευπρέπεια των ευσεβών στην είσοδο του μοναστηριού ψιθυρίζει σαστισμένος: “Ο κύριος πρέπει να βγάλει τη φούστα του και η κυρία το παντελόνι της.” Ο Λύο και η Βάγια γελάνε, τρέχουν σε μια γωνιά χασκογελώντας και ανταλλάζουν τα ρούχα τους. Αρκεί ένα γέλιο για να υπογράφεις ένα περιοδικό;
– Δεν σε ρωτήσαμε τίποτα για τον Χατζιδάκι, γαμώτο. Ούτε για τη Μήδεια.
– Δεν πειράζει. Ούτε για τον Bob Wilson και τη Laurie Anderson μιλήσαμε.
– Τελικά, ρε παιδιά, τι είπαμε σ’ αυτή τη συνέντευξη;
– Για τη σημασία να είναι κανείς ο εαυτός του.
Σίγουρα στην κουβέντα μας δε χώρεσε 100% ο ζωγράφος, ο χορογράφος, ο κομίστας ή ο τελετάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ήταν 100% ο εαυτός του.
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.