0
thumbnail-1

ACCESS ALL AREAS. Δον Κιχώτες & Σάντσοι

Δεν είναι πολλές, αλλά είναι καθοριστικές. Εκείνες οι στιγµές που τέµνουν κάθετα τη ζωή σου, χωρίζοντας την σε πριν και µετά. Η πρώτη σου µέρα στο σχολείο. Η πρώτη φορά που δίνεις ένα φιλί και όταν κάνεις έρωτα. Η πρώτη σου µεγάλη απώλεια: ένας φίλος που σε πρόδωσε, ένα αφεντικό που σε απέλυσε, ένας αγαπηµένος που χάνεται για πάντα.

Η νύχτα που τα ΜΑΤ χτύπησαν τον Μάριο είναι µια από εκείνες τις στιγµές. Χρόνια τώρα κι ο σύντροφός µου κι εγώ δουλεύουµε στο δρόµο φωτογραφίζοντας και γράφοντας τις ιστορίες των ανθρώπων που συνθέτουν τη µεγάλη κοινή µας Ιστορία. Χρόνια τώρα καταγράφουµε τα θύµατα της βίας και τα πρόσωπα της θηριωδίας, προσδοκώντας πως οι φωτογραφίες και οι λέξεις µπορούν να συµβάλλουν στο αδύνατο: να µετακινηθεί έστω και κατ’ ελάχιστο ο άξονας της γης . Δον Κιχώτες; Ουτοπιστές; Ροµαντικοί; Πάντως σίγουρα αποφασισµένοι. Κι αν και υποψιασµένοι, αδιάλλακτοι.

Ντίνα Δασκαλοπούλου
11 Μαΐου 2012
υποβρύχιο
0
thumbnail

access all areas. &^%$#@*@#$%^&*!!! (δίνοντας νόημα στην οργή)

Εδώ και καιρό κουβαλάω ένα βάρος µεγατόνων στο στήθος µου. Τις νύχτες δεν µου επιτρέπει να κοιµηθώ και τις µέρες µε γεµίζει θλίψη. Δίνω µια µάχη παράξενη –µε τον εαυτό µου πρωτίστως– που λόγω της δουλειάς µου αποκτά µεγαλύτερο βάρος. Το υπαρξιακό δίλληµα «µένω ή φεύγω» όταν έχεις πρόσβαση στον δηµόσιο λόγο γίνεται ακόµα κρισιµότερο γιατί ξέρεις πως κάµποσοι άνθρωποι εκεί έξω µπορεί και να σε πάρουν στα σοβαρά.

Ντίνα Δασκαλοπούλου
1 Δεκεμβρίου 2011
υποβρύχιο
0
57

Access all areas. Η πληγή μας παράσημο

Υπάρχουν λάθη στη δημοσιογραφία που μαθαίνει κανείς ότι είναι ανεπίτρεπτα ήδη από το πρώτο έτος των σπουδών του. Οι δημοσιογράφοι, μας λένε στα πανεπιστήμια, οφείλουν να μην έχουν πάθη. Να είναι ψύχραιμοι, αντικειμενικοί, να κρατούν απόσταση από τα γεγονότα. Αλλιώς μπορεί να είναι ποιητές, μυθιστοριογράφοι, πολιτικοί – για ρεπόρτερ, όμως, δεν κάνουν. Λοιπόν, τα τελευταία χρόνια διαπράττω όλα τα λάθη μαζεμένα. Και χωρίς τύψεις.

Ντίνα Δασκαλοπούλου
1 Ιανουαρίου 2011
υποβρύχιο
0
56

Access all areas. Αχ έλα κι άναψε το φως!*

Στην αρχή φρικάρεις. Ένας μετεωρίτης με ιλιγγιώδη ταχύτητα έρχεται προς την αυλή του σπιτιού σου και απειλεί να τα κάψει όλα: και τα λουλούδια και την αιώρα και το σιντριβάνι με τα παπάκια. Μετά λες, αποκλείεται, δεν μπορεί, δεν θα σκάσει σε μένα. Ησυχάζεις και καμώνεσαι πως η ζωή συνεχίζεται.

Ντίνα Δασκαλοπούλου
1 Νοεμβρίου 2010
υποβρύχιο
0
55

Access All Areas. Στο λάκκο με τα κωλόπαιδα

Έτσι κι αλλιώς, ντρέπομαι που ζω σ’ αυτήν τη χώρα. Σε λιώνει μέρα με τη μέρα, ρουφάει όλη σου την ενέργεια για ζωή και σ’ αφήνει εξαντλημένο. Κοίτα, Έλληνα, το σαπισμένο σου κουφάρι πάνω στον καθρέφτη και θαύμασε την κοινή και κενή ζωή σου. Γιατί εσύ, μαμά, μπαμπά, κατέστρεψες τα όνειρα της σκεπτόμενης γενιάς μου, αυτών των 20άρηδων που έχουν ακόμα όνειρα. Δεν θα το δεχτώ. Θα φύγω…Έχετε γεια… από γράμμα αναγνώστριας.

Ντίνα Δασκαλοπούλου
1 Σεπτεμβρίου 2010
υποβρύχιο
« 0ld eNtrIes