«Να μην υποκύψουμε στην αριστερή μελαγχολία», μας καλεί ο ένας. «Θα φέρουμε πάλι το χαμόγελο στους Ελληνες», μας τάζει ο άλλος. «Οσοι θέλουν μπορούν να πενθήσουν, εμείς πάμε μπροστά», λέει ο ένας. «Οι Ελληνες μας τιμώρησαν, τώρα όμως θα ψηφίσουν λογικά», λέει ο άλλος. Μια απλή ανάγνωση της ρητορικής των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων αρκεί για να καταλάβει κανείς πως για άλλη μία φορά οι ελληνικές εκλογές μοιάζουν με μάχη συναισθημάτων.
Είναι αναμφίβολα τα πρόσωπα των ημερών. Φοβίζουν τους πολιτικούς, αγχώνουν τους δημοσκόπους, εμπνέουν τους διαφημιστές. Οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι εν πολλοίς θα κρίνουν -και πάλι- το αποτέλεσμα των εκλογών κι -από ό,τι φαίνεται- είναι… αποφασισμένοι να το κάνουν ντέρμπι μέχρι το 90’.
«Είμαστε μια τρόικα, στο πνεύμα των καιρών». Μ’ αυτήν τη φράση και με πολύ χιούμορ μάς συστήνονται οι τρεις νέοι επιστήμονες που άφησαν πίσω τους εταιρείες και επαγγελματίες δημοσκόπους στο δημοψήφισμα, αποτυπώνοντας τη συντριπτική νίκη του «όχι», την ώρα που οι επαΐοντες προέβλεπαν ντέρμπι (τα παιδιά έδωσαν 63% και οι κάλπες έβγαλαν 61,3%).
«Μόνο μπροστά» ο ένας, «τώρα πάμε μπροστά» ο άλλος. Τα πανομοιότυπα συνθήματα των δύο μονομάχων των εκλογών ήταν αναμενόμενο να προκαλέσουν… θύελλα θυμηδίας και καταιγισμό τρολιάς, με κορυφαία ίσως αυτή που κυκλοφόρησε η νεολαία ΠΑΣΟΚ: «Εμείς είστε μπροστά ήδη». Μόλις χθες ο ΣΥΡΙΖΑ λάνσαρε το νέο σύνθημά του που κι αυτό… κοιτάζει μπροστά: «Κερδίζουμε το μέλλον».
«Είναι σαν να βρίσκεσαι στον 19ο με κλειδωμένη την πόρτα και κάποιοι απ’ έξω να σου βάζουν φωτιά. Ή θα πνιγείς από τις αναθυμιάσεις ή θα πηδήξεις στο κενό. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην ελληνική οικονομία. Ξέρω πάρα πολύ καλά τι θα συμβεί αν κερδίσει το “όχι” – και θα είναι πολύ πολύ ζόρικα».
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.