Ο πολιτικός πολιτισμός στο έλ(ε)ος της χυδαιότητας
Οι εποχές που οι πολιτικοί μιλούσαν με το «σεις» και με το «σας» έχουν προ πολλού περάσει.
Οι εποχές που οι πολιτικοί μιλούσαν με το «σεις» και με το «σας» έχουν προ πολλού περάσει.
Είναι γνωστό ότι οι πόλεις μιλάνε – τουλάχιστον για όποιον έχει μάτια να κοιτάξει κι αυτιά να ακούσει. Ή, έστω, λίγο χρόνο να κοντοσταθεί. Οι πόλεις μιλάνε στις ανισόπεδες διαβάσεις και τα φανάρια των δρόμων, στα μπαρ και τα καφενεία, σε πορείες και διαδηλώσεις. Οι πόλεις φωνάζουν και ψιθυρίζουν, ερωτοτροπούν κι ασχημονούν, στέλνουν μηνύματα κι άλλοτε τα κρυπτογραφούν.
Φταίει η μπάλα, φταίει η ζέστη, φταίει η στάση εργασίας των ΜΜΜ, φταίει η πόλωση;
Παρ’ όλο που δήλωναν ευχαριστημένοι οι διοργανωτές στην κάμερα, ήταν προβληματισμένοι όταν συζητούσαν μεταξύ τους: το Σύνταγμα χτες δεν πνίγηκε σε μια λαοθάλασσα οργής, παρά τις άοκνες προσπάθειες.
Πριν από λίγους μήνες δύο νεαροί Ολλανδοί δημοσιογράφοι-φαρσέρ πραγματοποίησαν ένα πρωτότυπο κοινωνικό πείραμα. Απήγγειλαν σε περαστικούς αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη, έχοντας ντύσει την Αγία Γραφή με κάλυμμα που έγραφε «Αγιο Κοράνι». Τα χωρία που επέλεξαν ήταν ιδιαζόντως αιμοσταγή, αναφερόμενα σε ακρωτηριασμούς γυναικών, θεόσταλτες τιμωρίες, στην ποινή της θανάτωσης για τους άντρες που κοιμούνται με άντρες…
«Πιάνω να ζωγραφίσω τα παιδιά μες στην πλατεία, σα να ’ταν όπως πρώτα κι όπως θα ’θελα. / Μα όλα αλλάζουν και το χέρι μου αρπάζουν, αλλάξανε τα χρώματα, τα λόγια και τα στόματα». Η φωνή του Σωκράτη Μάλαμα γεμίζει το Τάε Κβον Ντο στο Φάληρο, καθώς οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ γεμίζουν σιγά σιγά τις κερκίδες.