Είναι γνωστό ότι οι πόλεις μιλάνε – τουλάχιστον για όποιον έχει μάτια να κοιτάξει κι αυτιά να ακούσει. Ή, έστω, λίγο χρόνο να κοντοσταθεί. Οι πόλεις μιλάνε στις ανισόπεδες διαβάσεις και τα φανάρια των δρόμων, στα μπαρ και τα καφενεία, σε πορείες και διαδηλώσεις. Οι πόλεις φωνάζουν και ψιθυρίζουν, ερωτοτροπούν κι ασχημονούν, στέλνουν μηνύματα κι άλλοτε τα κρυπτογραφούν.
Το εργαστήρι ζωγραφικής λειτουργούσε μέχρι πριν από 3 χρόνια, όταν η σωφρονιστική υπάλληλος που το «έτρεχε» πήρε σύνταξη. «Ο εγκλεισμός προκαλεί πολλά προβλήματα στους ανθρώπους, ιδρυματοποιούνται πολύ γρήγορα», μας λέει η ψυχολόγος των φυλακών Νίκη Μουσχή. «Το εργαστήρι ήταν μια εξαιρετική δημιουργική διέξοδος, οι γυναίκες περίμεναν το μάθημα μια φορά την εβδομάδα πώς και πώς. Εδώ βλέπετε παλιότερα έργα τους. Κι είχε κι άλλη σημασία εκτός από τη δημιουργική: τα έσοδα από τα έργα πάνε απευθείας στις δημιουργούς αλλά και υπολογίζονται ευεργετικά οι μέρες στην ποινή τους ανάλογα με το σε πόσα εργαστήρια θα συμμετάσχουν»
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.