Η συζήτηση για τη δημοσιογραφία σε σκοτεινούς όσο και προκλητικούς καιρούς είναι ούτως ή άλλως συναρπαστική. Αλλά και η ευκαιρία μια τέτοια συζήτηση να γίνει σε υψηλό επίπεδο, ενώ στην έδρα βρίσκονται μερικοί από τους καλύτερους Ελληνες και Ευρωπαίους καθηγητές, την κάνει ακόμα πιο συναρπαστική. Πόσο μάλλον όταν στα θρανία βρίσκονται επαγγελματίες και φοιτητές από […]
H Rosa María Calaf, με τα πορτοκαλί μαλλιά και το κατακίτρινο φουλάρι της, είναι ένας ζωντανός θρύλος για τους Ισπανούς ρεπόρτερ.
Ενθουσιώδης σαν έφηβη και εξαιρετικά έμπειρη έπειτα από μισό αιώνα στη δημοσιογραφία, εργάστηκε σε περισσότερες από 100 χώρες αναζητώντας την είδηση.
«Οι άνθρωποι στους οποίους πρέπει να παραμένουμε πιστοί δεν είναι αυτοί που βάζουν τα χρήματα στον λογαριασμό μας κάθε μήνα. Είναι αυτοί που μας δίνουν την πρώτη ύλη, αυτοί που μας ανοίγουν τα σπίτια και τις καρδιές τους και μας επιτρέπουν να ασκούμε αυτό το επάγγελμα».
Είναι μια ειδικότητα που ούτε φανταζόμουν πως υπάρχει. Μπορεί και στην Ελλάδα να έχουμε εκκλησιαστικό ρεπορτάζ, αλλά διαπιστευμένους ειδικά να παρακολουθούν τη δραστηριότητα του προκαθήμενου της Εκκλησίας δεν έχουμε.
Ο Μάρκο Ανσλάντο της «Λα Ρεπούμπλικα», ο Τζιάν Ουβίντο της «Κοριέρε ντελα Σέρα», ο Αντρέα Τορνιέλι της «Λα Στάμπα» κι ο Κάρλο Μαρόνι της «Il Sole 24 Ore» κάνουν ακριβώς αυτή τη δουλειά.
Είναι κάτι στιγμές που θες να ξεφωνίσεις από χαρά. Ή να αρχίσεις να μοιράζεις σβουριχτά φιλιά. Οπως όταν φτάνεις στην κορφή ενός βουνού έπειτα από ατέλειωτες ώρες πεζοπορίας ή όταν, επιτέλους, σαλπάρεις για εκείνο το ταξίδι που ονειρευόσουν για μήνες. Να ξεφωνίσω ή να φιλήσω;
Το πρότζεκτ «κλικ στην αλληλεγγύη» γέννησε πολλές τέτοιες στιγμές χαράς τους τελευταίους μήνες. Το Ημερολόγιο της Αλληλεγγύης έκανε την επίσημη πρώτη του στις 11 του μήνα. Μέσα σε μια εβδομάδα από την έκδοσή του σχεδόν 30.000 αντίτυπα διανεμήθηκαν σε όλη τη χώρα. Μέσα σε μια εβδομάδα σχεδόν εξαντλήθηκε! Αυτό πρακτικά σημαίνει κοντά στις 60.000 ευρώ για να αξιοποιηθούν σε τρόφιμα και φάρμακα από τις δομές. Σημαίνει όμως και πολλά περισσότερα.
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.