Κάπου σ’ ένα στενό στον λόφο που τον έλεγαν κι έμοιαζε με Ζούγκλα, ο κύριος Θανάσης μαζεύει τις στάχτες από αυτό που ήταν κάποτε η βιβλιοθήκη του. «Σαράντα χρόνια πνευματικής εργασίας, όλα στάχτη… Τα σπίτια θα τα ξαναφτιάξουμε, μόνο οι άνθρωποί μας που δεν ξαναγυρνούν… Και τα χειρόγραφά μου… Η διδακτορική διατριβή της κόρης μου… […]
Δεν είναι επιστροφή στο παρελθόν της εσωτερικής μετανάστευσης, της κοινοβιακής «Αυλής των θαυμάτων» και των «εφτά νομά σε ένα δωμά», αλλά εικόνα από το μέλλον των νομάδων των μητροπόλεων.
Είναι μια σχέση αιώνων που εύκολα αμφισβητείται, αλλά δύσκολα διαταράσσεται.
Ο εναγκαλισμός της ελληνικής Πολιτείας με την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι παλιός όσο και το νεότερο ελληνικό κράτος.
Απέναντι στην εταιρεία, της οποίας την προστασία ζητούσαν μέχρι χθες, στρέφονται τα σωματεία των εργαζομένων στα μεταλλεία Κασσάνδρας. Με χθεσινή ανακοίνωσή τους εγκαλούν την «Ελληνικός Χρυσός» για συνεχή εμπαιγμό, ενώ της ζητούν να ικανοποιήσει τα αιτήματα του υπουργείου Ανασυγκρότησης!
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.