«Εχω δυο παιδάκια και τώρα, για να τα ζήσω, πρέπει να ψάχνω φαγητό και γάλα στις δομές αλληλεγγύης. Γιατί; Είχα μια δουλειά επί δεκαετίες, είχα ένσημα, είχα τις οικονομίες μου, είχα το σπίτι μου, πλήρωνα φόρους»
«Η ζωή σου γίνεται σαν κινούμενη άμμος, κάθε μέρα βουλιάζει όλο και πιο πολύ. […] Κι εσύ δίνεις μάχη για να εξασφαλίσεις το φαγητό τους»
Νewroz Piroz! Αυτή είναι η ευχή που αντάλλαξαν το Σάββατο οι Κούρδοι ανά τον κόσμο. Το Νεβρόζ είναι η κουρδική Πρωτοχρονιά και γιορτάζεται εδώ κι εκατοντάδες χρόνια. Οι Κούρδοι της Ελλάδας γιόρτασαν κι αυτοί την άνοιξη, την ελευθερία και την καινούργια χρονιά, στέλνοντας ταυτόχρονα μήνυμα αντίστασης.
«Οταν ξέρεις πως μπορείς να τον σκοτώσεις, δεν τον φοβάσαι». Η Fayza Abdi με αφήνει απλώς άναυδη. Η συν-πρόεδρος του Νομοθετικού Συμβουλίου του Κομπάνι είναι γύρω στα 50, καθηγήτρια αγγλικών και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Καθόμαστε σ’ έναν καφενέ φτιαγμένο για άντρες και γεμάτο άντρες.
Δεν είναι μεγάλο, δεν είναι εντυπωσιακό, δεν είναι λαμπερό. Κι όμως είναι ίσως το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο της χώρας. Με ελάχιστα στολίδια, αλλά γεμάτο τρυφερά σημειώματα που τα μικρά των Σύρων προσφύγων και των Ελλήνων αλληλέγγυων στέλνουν στους γονείς τους και σ’ όλο τον κόσμο. «Θέλω να μην ξανακοιμηθώ στο πεζοδρόμιο ποτέ μου», γράφει ένα μικρό. «Θέλω να δω τη μαμά μου και τον μπαμπά μου», γράφει ο 10χρονος Μπακάν. «Εύχομαι στα παιδιά της Συρίας καλή επιτυχία, με αγάπη», απαντά ένα μικρό από την Ελλάδα.
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.