Είναι για αμέτρητους λόγους ένα από τα πιο αγαπημένα μου σχολεία κι όχι μόνο γιατί η καταπληκτική ομάδα των καθηγητών και των παιδιών ζωγραφίζουν, παίζουν μουσικές, κάνουν θέατρο κι ό,τι άλλο βάζει ο νους. Κυρίως γιατί είναι η εικόνα του δημόσιου σχολείου όπως πρέπει να είναι: ελεύθερο, με ανοιχτούς ορίζοντες, δημιουργικό και βαθιά πολιτικό. Πάρτε […]
Μια ολόκληρη γενιά παιδιών, ακόμη και από την πρώιμη εφηβεία, βλέπει πλέον το μέλλον της στο εξωτερικό, όχι μόνο για τις καλύτερες σπουδές ή για το ωραίο ταξίδι, αλλά αντιμετωπίζοντας το Πανεπιστήμιο ως το πρώτο βήμα για μια καινούργια ζωή.
Κανείς δεν σε έχει προετοιμάσει γι’ αυτό. Κι ίσως να μην υπάρχουν λέξεις ικανές να το μεταφέρεις. Είναι τόσα πολλά και καταιγιστικά τα συναισθήματα, είναι μια τόσο ξεχωριστή εμπειρία, που και η απόπειρα μόνο να την περιγράψεις της κλέβει τη μαγεία.
Kαι δεν πρέπει να θεωρηθή υπερβολή, εάν ισχυρισθή τις, ότι η οικονομική ενίσχυσις του δασκάλου πρέπει να είνε ακόμη γενναιοτέρα. Είνε χρήμα, το οποίον η ορθή παιδεία θα αποδώσει εις την πολιτείαν και την κοινωνίαν πολλαπλάσιον.
Μιλάμε όλοι γι’ αυτά, αλλά κανείς μας δεν μπαίνει στον κόπο να τα διαβάσει. Εχουμε όλοι άποψη για το μάθημα των Θρησκευτικών, χωρίς να γνωρίζουμε το περιεχόμενό τους.
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.