Αίμα και χρυσόσκονη
Το πιο σκοτεινό σημείο της πόλης έχει γεμίσει χρυσόσκονη. Οι φίλοι του αφήνουν πλακάτ, σημειώματα, λουλούδια, στένσιλ, συνθήματα με μαρκαδόρο – και μπόλικη χρυσόσκονη.
Δεν υπάρχει περαστικός που να μην κοντοσταθεί έστω για λίγο στο σημείο όπου δολοφονήθηκε ο Ζακ Κωστόπουλος. Κάποιοι παρατηρούν βουβοί, άλλοι δακρυσμένοι. Κι άλλοι έρχονται φτιαγμένοι για τσαμπουκά και ξεφώνημα.
Είναι πολύ εύκολο να μαντέψεις την επιχειρηματολογία ήδη από τις πρώτες λέξεις: «ο ληστής» και «ο Ζακ». Για όσους τον έχουν καταδικάσει, δεν έχει όνομα, δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει ιστορία, δεν έχει καν ανθρώπινη υπόσταση.
Το βίντεο που έβγαλε η εφημερίδα μας παίζει ήδη τρεις ώρες στο διαδίκτυο. Και είναι επίσης πολύ εύκολο να καταλάβεις την άποψη ήδη από τις πρώτες λέξεις με τις οποίες οι άνθρωποι το σχολιάζουν: σοκαριστικό και… προπαγανδιστικό («για να αθωώσει τις πουστάρες», τις «αδερφάρες», τις «λούγκρες» – να συνεχίσω;).
Λίγο αργότερα θα διαταχθεί προκαταρκτική εξέταση για όσα έκαναν οι αστυνομικοί στον αιμόφυρτο, αναίσθητο, ημιθανή –ή ήδη νεκρό;– Ζακ.
Το βράδυ στις τηλεοράσεις μας θα ακούσουμε ενεοί τον πρόεδρό τους: «Αυτές είναι οι πρακτικές μας, αν σας αρέσουν» μας είπε χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, δισταγμού έστω για όσα τρομερά έκαναν οι συνάδελφοί του.
Μέχρι να βρούμε τα εγχειρίδια που επικαλέστηκε ο πρόεδρος για να διαβάσουμε πού… προβλέπεται το λιντσάρισμα, το μόνο που φωτίζει τη σκοτεινιά των ημερών είναι αυτή η χρυσόσκονη. Κι όλοι αυτοί που, όπως έλεγε ο Ζακ, «με τη βία δεν “το είχαν” ποτέ».
