Ασκούν κριτική αλλά μας αγαπούν

Yπάρχει ένα σημείο που όλοι, μα όλοι, οι αναγνώστες μας συμφωνούν: τον τρόπο που η εφημερίδα καλύπτει τη Χρυσή Αυγή.

⚫ Την εφημερίδα των Στρατιωτικών; Πού να την ξέρω; Τι άλλο πια θα δούμε σ’ αυτή τη χώρα;

➤ Την Εφημερίδα των Συντακτών, σας είπα. Την ξέρετε;

⚫ Αααα, την εφημερίδα των παλαβών. Βεβαίως και την ξέρω.

➤ Τη διαβάζετε;

⚫  Φυσικά και τη διαβάζω. Καλό είναι να μαθαίνουμε τι λένε κι οι παλαβοί.

➤ Γιατί;

⚫ Γιατί έφτιαξαν μια εφημερίδα κι έγιναν εκδότες και νομίζουν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο όλο.

Ο διάλογος με τη γουνοφορούσα κυρία εκτυλίσσεται μπροστά σ’ ένα περίπτερο της Κηφισιάς.

Δεν ξέρω πόσα φύλλα πουλάει, αλλά εδώ δεν θα δεις την εφημερίδα μας πάνω σε τραπεζάκια ή στα χέρια των περαστικών.

«Δεν το φανταζόμουν ποτέ ότι θα περπατούσε, αλλά έχει σταθεροποιηθεί», λέει ωστόσο η Αννα, η ιδιοκτήτρια του περιπτέρου, «έχει πιστούς αναγνώστες».

Οπως ο 32χρονος Μηνάς που μπαίνει λίγα λεπτά μετά.

«Τη διαβάζω όταν κατεβαίνω με το τρένο στη δουλειά. Η εφημερίδα είναι εθισμός, είναι ένα παράθυρο στον κόσμο και σου είναι αδύνατον να ξεκινήσεις τη μέρα σου χωρίς να το ανοίξεις. Πια σας ξέρω έναν έναν, είστε σαν φίλοι μου. Ξέρω τις απόψεις σας, πώς εξελίσσεστε μέσα στον χρόνο, ποιες είναι οι αρετές και ποιες οι εμμονές του καθενός», λέει ο Μηνάς και για του λόγου το αληθές αρχίζει να αραδιάζει ονόματα και… εμμονές.

Κάποιοι από εσάς έχουν γίνει πιο κυβερνητικοί κι από την κυβέρνηση κι άλλοι είναι έτοιμοι για τα οδοφράγματα, άλλοι είστε εμφανώς αμήχανοι, ταλαντεύεστε. Ωστόσο, αυτό ακριβώς είναι το πλεονέκτημά σας: δεν τα πιάνετε από κάπου, είστε έντιμοι. Προτιμώ το χάος της “Εφ.Συν.” από τους δημοσιογράφους-στρατιωτάκια των pay rolls.

Ακριβώς αντίθετη άποψη έχουν ο Δημήτρης και η Παυλίνα, που διαβάζουν «Εφ.Συν.» σ’ ένα καφενείο των Εξαρχείων.

«Η εφημερίδα κρατάει τις παλιές καλές παραδόσεις της “Ελευθεροτυπίας” στα κοινωνικά και τα δικαιωματικά θέματα, αλλά κατά τα άλλα είναι μονομερώς κυβερνητική», λέει ο Δημήτρης. Κι η Παυλίνα υπερθεματίζει:

Εχετε υιοθετήσει το δόγμα ΤΙΝΑ σαφώς πιο επεξεργασμένο, όπως κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι έχετε ευθύνη, διαμορφώνετε πραγματικότητα.

Παρ’ όλα αυτά είναι κι οι δυο πιστοί αναγνώστες της «Εφ.Συν.». «Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος», λένε χαμογελαστά. «Μπορεί να είναι φιλοκυβερνητική, αλλά είναι μια έγκυρη κι αξιόπιστη εφημερίδα».

«Εγώ πάλι δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι ακριβώς, αλλά τη διαβάζω καθημερινά, όπως και οι νέοι άνθρωποι στη γειτονιά. Οι μεγαλύτεροι διαβάζουν τα συστημικά ΜΜΕ», λέει ο Γιάννης που έχει περίπτερο στην πλατεία:

Συμπολιτεύεται; Αντιπολιτεύεται; Διαβάζεις τον έναν, στηρίζει την κυβέρνηση· διαβάζεις τον άλλο, κατακεραυνώνει την κυβέρνηση. Μάλλον αυτό είναι ο πλούτος των Συντακτών: ο καθένας έχει την άποψή του και την υποστηρίζει με πάθος. 

Αυτό ακριβώς το πάθος είναι ο λόγος που η «Εφ.Συν.» δεν αρέσει στη 40χρονη Μαριέτα, που αν και μεγάλωσε στην Αγγλία, τα τελευταία 10 χρόνια εργάζεται στην Ελλάδα.

Η Μαριέτα αγοράζει την εφημερίδα στο Κολωνάκι, αν και την εκνευρίζει συχνά:

Θεωρώ πολύ μεγάλο λάθος μια εφημερίδα να παρουσιάζει με άποψη κάθε της είδηση. Θέλω να ξέρω απλώς τα γεγονότα· δεν χρειάζομαι τη γνώμη σας σε κάθε θέμα. Κι όπως κάνουν οι περισσότεροι Ελληνες, νομίζω ότι δραματοποιείτε τα γεγονότα. Ας πούμε, με το Μνημόνιο το είχατε παρακάνει, μας είχατε τρελάνει με την ανθρωπιστική κρίση, τα πεινασμένα παιδάκια, τους ανασφάλιστους, τα σπίτια χωρίς ρεύμα. Τώρα με το Μνημόνιο του Τσίπρα τι έγινε; Τα έχει λύσει όλα και δεν γράφετε πια για την ανθρωπιστική κρίση ή καταλάβατε κι εσείς την πραγματικότητα; Παρ’ όλα αυτά, σας διαβάζω γιατί είστε έντιμοι, δεν λέτε συνειδητά ψέματα.

Αλλοι διάβαζαν την παλιά «Ελευθεροτυπία» κι άλλοι θεώρησαν ενδιαφέρον το εγχείρημα του συνεταιρισμού και ξεκίνησαν να διαβάζουν την «Εφ.Συν.», θεωρούν όμως όλοι εαυτούς αναγνώστες κι όχι πελάτες.

Η 55χρονη Μίρκα το εξηγεί εξαιρετικά:

Εμείς διαβάζουμε, δεν μαζεύουμε κουπόνια για σούπερ μάρκετ ούτε σιντί. Στα χρόνια της κρίσης ο ρόλος των μίντια αποκαλύφθηκε πλήρως, ακούς παντού το σύνθημα “αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι’’. Κι εσείς κυκλοφορείτε σε όλους τους χώρους χωρίς να φοβάστε ότι θα σας κράξουν. Ακόμα και να διαφωνεί κάποιος μαζί σας, σας σέβεται.

Και τώρα που μας ανέβασες, Μίρκα, ποια είναι τα μειονεκτήματά μας, τη ρωτάω:

Δεν έχετε χρήματα κι αυτό φαίνεται: δεν έχετε τα ένθετα που είχατε παλιά, δεν κάνετε αποστολές, δεν κάνετε μεγάλες έρευνες. Αυτό μας λείπει, αλλά ξέρουμε και το πώς βγαίνει η εφημερίδα μας, θαύμα είναι. Σε τέτοιους καιρούς θέλει κουράγιο από όλους σας να βγαίνει η “Εφ.Συν.” κάθε μέρα. Βαστάτε.

Εικόνα σου είμαι, αναγνώστη, και σου μοιάζω. Αυτή η φράση έχει κολλήσει στο μυαλό μου δυο μέρες τώρα που σουλατσάρω στην πόλη για να συναντηθούμε.

Οι αναγνώστες μας -εσείς δηλαδή- είναι το ίδιο παθιασμένοι μ’ εμάς σε όλα τα θέματα: άλλοι μας κατακεραυνώνουν που δεν στηρίζουμε το γήπεδο του Μελισσανίδη κι άλλοι μας κατακεραυνώνουν ότι στηρίζουμε το γήπεδο.

Αλλοι θέλουν να πέσει ο φράχτης του Εβρου και μας τα ρίχνουν που… δεν τον ρίχνουμε κι άλλοι πιστεύουν ότι το παρακάνουμε με τον φράχτη.

Αλλοι θέλουν περισσότερη στήριξη στην κυβέρνηση κι άλλοι περισσότερη κριτική στην κυβέρνηση.

Κι όλοι επιχειρηματολογούν με άποψη, γνώση, επιχειρήματα και παραθέματα από κείμενα.

Πάντως, υπάρχει ένα σημείο που όλοι, μα όλοι, οι αναγνώστες μας συμφωνούν: τον τρόπο που η εφημερίδα καλύπτει τη Χρυσή Αυγή, ως μια εγκληματική οργάνωση και όχι σαν κανονικό κοινοβουλευτικό κόμμα.

Παρ’ όλο που δεν το κάνω ποτέ και δεν θα έπρεπε, αυτή τη φορά θα μου το συγχωρέσετε: κρατάω την τελευταία λέξη για μένα.

Σύντροφοι αναγνώστες, μοναδικοί μας εργοδότες, χωρίς εσάς δεν θα μπαρκάραμε στο ωραίο ταξίδι. Ευχαριστούμε!