Οδοιπορικό στο πληγωμένο βουνό: Η «Εφ.Συν.» κατέγραψε εικόνες σεληνιακού τοπίου στο όρος Κάκκαβος και τις επιπτώσεις της ανθρώπινης απληστίας στο φυσικό περιβάλλον. Πώς οι επιχειρηματικές δραστηριότητες αλλοιώνουν το ανάγλυφο, στεγνώνουν τα ποτάμια και τις πηγές και εξορίζουν πουλιά και ζώα από εκεί όπου ζουν αιώνες
Πώς η κραταιά μέχρι πρό τινος ελληνική βιομηχανία ζάχαρης κατέρρευσε και απειλείται πλέον με πλήρη αφανισμό; Πώς, από τα 10 εκατ. κέρδη που έγραφε το 2005 στον ισολογισμό της, έφτασε σήμερα να κλείνει τα εργοστάσιά της, την ώρα μάλιστα που οι διεθνείς τιμές του προϊόντος έχουν απογειωθεί; Πώς από τα 400.000 στρέμματα τεύτλων απέμειναν 55.000, πώς οι 1.320 μόνιμοι εργαζόμενοι έγιναν μόλις 428, πώς οι 320.000 τόνοι παραγωγής μειώθηκαν σε 35.000 και πώς ναυάγησε κι αυτό ακόμα το σχέδιο παραγωγής βιοκαυσίμων; Και, τελικά, ποιοι και πώς αντικατέστησαν το πρόσημο «συν» με «μείον»; Εχουμε και λέμε: Η Κοινή Αγροτική Πολιτική που διέταξε. Οι ελληνικές κυβερνήσεις που εκτέλεσαν. Οι τραπεζίτες που εξυπηρετήθηκαν. Το λόμπι των πετρελαιάδων που επέβαλαν. Οι κομματικοί «κουμπάροι» που άλωσαν. Μια υπόθεση που δεν καταπίνεται ούτε με κάμποσα κουταλάκια ζάχαρης. Που κι αυτή εισαγωγής είναι πια.
Στο κτήριο «Υπατία» 237 άνθρωποι που βρίσκονται πλέον στην 27η ημέρα απεργίας πείνας, παίρνοντας μόνο νερό και ζάχαρη, ριψοκινδυνεύουν τη ζωή τους. Είναι μετανάστες. Οι λέξεις με τις οποίες έχουμε συνδέσει την ύπαρξή τους είναι: φράχτες, ναρκοπέδια, αστυνομία, FRONTEX, ρατσισμός, μαύρη εργασία. Πίσω από τη σημειολογία αυτών των λέξεων, όμως, υπάρχουν τα πρόσωπα και οι ιστορίες τους. Οταν ακόμα οι «μετανάστες» ήταν «κανονικοί» άνθρωποι…
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι’ αυτό και πέθανε γι’ αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Πίσω από τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τον μεγάλο ασθενή της ελληνικής οικονομίας, σύμβολο -υποτίθεται- της ελληνικής αδυναμίας να χειριστούμε τα του οίκου μας, κρύβεται ένα χρόνιο σκάνδαλο μειοδοσίας ελληνικών κυβερνήσεων και ασυδοσίας ξένων επενδυτών, που για καιρό πουλούσαν και αγόραζαν, αποσπώντας εκβιαστικά επιδοτήσεις και κρατικές παραγγελίες. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις, αντί να υπερασπιστούν το δημόσιο συμφέρον, χάρισαν τεράστια κέρδη σε λεγεώνες από golden boys ημεδαπά και αλλοδαπά.
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.