Από «έναν εργαζόμενο ανά οικογένεια» στον συνταξιούχο που ζει την οικογένεια
Λένε ότι μια κοινωνία κρίνεται πρωτίστως από τον τρόπο που φέρεται στα παιδιά της.
Αν ωστόσο ο Σοφοκλής έχει ψήγμα δίκιου, όταν υποστηρίζει πως «πάλι γίνεται παιδί ο άνθρωπος που γερνάει» κι από κοντά ο Ησίοδος, που έλεγε πως «μόνο ο θεός δεν γνωρίζει των γηρατειών τον φόβο», τι ακριβώς συμβαίνει σε μια κοινωνία που κανιβαλίζει τους γέροντές της;