Είναι η συζήτηση που έχει πάρει τη μεγαλύτερη έκταση στον τηλεοπτικό χρόνο, αλλά και στην πολιτική αρένα. Υπερσκελίζει το πολιτικό ερώτημα τι είδους επενδύσεις θέλουμε και τι συνιστά επένδυση. Παραγκωνίζει την περιβαλλοντική καταστροφή. Θολώνει την πολιτική σύγκρουση.
«Θυμηθείτε το όνομα αυτού του χωριού, την ιστορία αυτών των ανθρώπων. Επέλεξαν μια στάση περήφανη και αποφασισμένη. Θα πρέπει να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για όλους τους άνδρες και τις γυναίκες που φιλοδοξούν να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη βαρβαρότητα των αγορών».
Μέσα στην εβδομάδα το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας θα προχωρήσει στην έκδοση της άδειας λειτουργίας του εργοστασίου εμπλουτισμού της Ολυμπιάδας. Αντίθετα, οι άδειες για το εργοστάσιο μεταλλουργίας στις Σκουριές δεν θα εκδοθούν εφόσον εκκρεμεί η διαιτησία μεταξύ των δύο πλευρών.
«Αυτές οι επενδύσεις αποτελούν ένα κρίσιμο τεστ για όλους τους πιθανούς μεγάλους επενδυτές – εγχώριους και διεθνείς. Θα πρέπει να αποτελούν διαφήμιση για επενδύσεις στην Ελλάδα. Προσωπικά για μένα, είναι πολύ απογοητευτικό να είμαστε εδώ σήμερα και να σας μιλάμε για τα αντίθετα».
Με συγκρατημένη αισιοδοξία, αλλά και προβληματισμό υποδέχτηκαν τα νέα για την ενδεχόμενη αποχώρηση της εταιρείας οι κάτοικοι της Χαλκιδικής.
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.