Ντόρα Μπακογιάννη
Δεν έχω ταμπού. Kαι το έχω αποδείξει!
Αν ήταν στέλεχος της Αριστεράς, αυτή η συνέντευξη θα ήταν αυτονόητη. Αν ήταν καλλιτέχνης, ίσως και να ήταν “επιβεβλημένη”. Η πρώτη κυρία της Αθήνας δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και σίγουρα θα αφήσει άφωνους πολλούς πολιτικούς κι άλλους τόσους καλλιτέχνες. Γιατί ανοίγει το στόμα της και “λέει τις αλήθειες”. Because the lady has the guts …
– Δεν σε ρωτήσαμε τίποτα για τον Χατζιδάκι, γαμώτο. Ούτε για τη Μήδεια.
– Δεν πειράζει. Ούτε για τον Bob Wilson και τη Laurie Anderson μιλήσαμε.
– Τελικά, ρε παιδιά, τι είπαμε σ’ αυτή τη συνέντευξη;
– Για τη σημασία να είναι κανείς ο εαυτός του.
Σίγουρα στην κουβέντα μας δε χώρεσε 100% ο ζωγράφος, ο χορογράφος, ο κομίστας ή ο τελετάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ήταν 100% ο εαυτός του.
Δε χρειάστηκε να επιχειρηματολογήσω. Ήταν ήδη ψημένος. Δε χρειάζεται να τον συστήσω. Τον ξέρετε. Η συνέντευξη αυτή είναι μάλλον για όλους μας μια ευτυχής συγκυρία.
Κατά μιαν έννοια είναι άτυχος: η ζωή του είναι πιο ενδιαφέρουσα από το έργο του. Όσο καλογραμμένες, περιπετειώδεις, αστείες κι ιντριγκαδόρικες κι αν είναι οι σελίδες του δεν μπορούν με τίποτα να κοντράρουν τις μέρες και τις νύχτες του.
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.