Πρώτη φορά το έζησα στις Σκουριές. Ένα σύνθημα που κάποτε ακουγόταν μόνο στις πορείες του αντιεξουσιαστικού χώρου να γίνεται μυριόστομη κραυγή. Γιαγιάδες, παππούδες, μικρά παιδιά, καθωσπρέπει κυρίες και μεσήλικες κύριοι φώναζαν ό,τι και δεκάδες χιλιάδες Αθηναίοι χτες στο Σύνταγμα: «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι».
Με όλα αυτά θα επιβιώσετε ίσα μ’ ένα μήνα παραπάνω από εμάς τους υπόλοιπους». Ο νεαρός με το μουσάκι και το σκουλαρίκι ειρωνεύεται εμφανώς την κυρία που σπρώχνει ένα καρότσι γεμάτο ασφυκτικά με μακαρόνια, ρύζια και χαρτιά υγείας.
Δεν πέρασαν ούτε καν πέντε λεπτά από το διάγγελμα του πρωθυπουργού το βράδυ της Παρασκευής για να αντιδράσουν οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Από τη μια, βροντερά «όχι» με εικόνες από την εθνική αντίσταση, το 1821, ποιήματα του Αναγνωστάκη και του Καβάφη. Από την άλλη, οι υποστηρικτές τού «ναι» με εικόνες του Καραμανλή του πρεσβύτερου και ύμνους προς την Ευρώπη.
Χιλιάδες πολίτες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και πολλοί ακόμα σε Πάτρα, Ηράκλειο και Χανιά, ετοιμάζονται να βγουν στους δρόμους στις 17 του μήνα, ή όποτε άλλοτε αποφασίσουν με ηλεκτρονική ψηφοφορία. Οι Αγανακτισμένοι επιστρέφουν, ενθουσιασμένοι αυτήν τη φορά και αποφασισμένοι να στηρίξουν την κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση για το χρέος.
Ταξίδευε επί 28 ώρες για να είναι σήμερα στην Αθήνα. Η Βιβή από το Σίδνεϊ είναι μετανάστρια δεύτερης γενιάς «και δεν θα μπορούσα να λείπω μια τέτοια μέρα. Ολα αυτά τα χρόνια, ακόμα κι αν ζούμε τόσο μακριά, πονάμε για την Ελλάδα. Ολα μου τα ξαδέρφια, οι θείοι μου, ζουν εδώ. Ξέρω πολύ καλά τι τράβηξαν. Κι έτσι σήμερα ήρθα να μοιραστώ -επιτέλους- τη χαρά τους».
Κι αν φύγουν
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο• έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην.
Φράουλες & Αίμα
Στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα την ώρα που η αγροτική οικονομία μαραζώνει. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση και την οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν συνεχώς νέες αγορές και διπλασιάζουν τα εισοδήματά τους. Όχι άδικα λοιπόν αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτό το κόκκινο αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσό ήταν όντως βαμμένο κόκκινο, αλλά δεν ήταν το κόκκινο της φράουλας. Ήταν το αίμα.
Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιστορία εργασιακής φρίκης
«Είδα»! Είναι η πρώτη λέξη που έγραψε η φρικτά κακοποιημένη συνδικαλίστρια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε. Η Κωνσταντίνα επικοινωνεί πλέον μόνο με σημειώματα, γιατί φωνητικές χορδές δεν έχει... Η «φωνή» της, όμως, αν όλα πάνε καλά, δεν θα σταματήσει να φωνάζει για το άδικο.