Η… κυψέλη της αλληλεγγύης

Βρέχει καταρρακτωδώς, ενώ πέφτει το σκοτάδι στην πλατεία Βικτωρίας. Δεκάδες άνθρωποι κουρνιάζουν κάτω από μπαλκόνια, τέντες και στέγαστρα, άλλοι τρυπώνουν και κλείνουν τα φερμουάρ από τις σκηνές τους κι άλλοι στέκονται κάτω από τα δέντρα.

«Το κεφαλάκι μας στην καρμανιόλα»

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για την έναρξη της τηλεμαχίας των δύο διεκδικητών της πρωθυπουργίας. Η αγωνία στα κομματικά επιτελεία κορυφώνεται – κι έτσι οι δημοσιογράφοι φαντάζονται πως όλοι ζουν στον ρυθμό του ντιμπέιτ. Αμ δε! Στην Αθήνα απλώνεται ένα σχεδόν καλοκαιριάτικο βράδυ. Από την πλατεία Καρύτση μέχρι τη Νέα Φιλαδέλφεια οι Αθηναίοι είναι έξω.

Οι πιο αποφασισμένοι… αναποφάσιστοι

Είναι αναμφίβολα τα πρόσωπα των ημερών. Φοβίζουν τους πολιτικούς, αγχώνουν τους δημοσκόπους, εμπνέουν τους διαφημιστές. Οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι εν πολλοίς θα κρίνουν -και πάλι- το αποτέλεσμα των εκλογών κι -από ό,τι φαίνεται- είναι… αποφασισμένοι να το κάνουν ντέρμπι μέχρι το 90’.

Πονάνε όλοι, είτε στηρίζουν είτε αντιδρούν είτε σωπαίνουν

«Υποκλίνομαι στον έρπη του Τσίπρα», γράφουν μανιωδώς οι μισοί, «Δώστε τον προδότη στο λαό» οι άλλοι μισοί. «Στηρίζουμε την κυβέρνηση της Αριστεράς» οι μεν, «Παραιτηθείτε προδότες» οι δε.

Ενα Μνημόνιο με αριστερή υπογραφή έχει δύναμη μεγαλύτερη κι από πυρηνική βόμβα. Ο ορθός λόγος δραπέτευσε κονιορτοποιημένος, η ψυχραιμία έχει χαθεί κι ο κόσμος της Αριστεράς είναι βαθιά τραυματισμένος.

Μια ολόκληρη εποχή τελειώνει με κρότο και λυγμούς

Μοιάζει με σεισμό, τόσο δυνατό σαν να μετακινήθηκαν όλες οι πλάκες της Γης. Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση υπογράφει Μνημόνιο μία μόλις εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα και το «όχι» του λαού, όταν η χώρα βρισκόταν αντιμέτωπη με το δίλημμα υποταγή ή χάος.